Friday, October 30, 2009

ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ
ਸੁਰਮਈ ਹਨੇਰਿਆਂ ਦੀ ਕਿਤਾਬ
ਕਿਸੇ ਨਾ ਪੜ੍ਹੀ

ਤੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਡੌਲ ਤੁਰੀ
ਭਾਵੇਂ ਤੁਰਿਆਂ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ
ਜ਼ਮੀਨ ਕੋਈ ਨਾਂ ਸੀ

ਤੂੰ ਹੀ ਸਿਰਜਿਆ
ਧਰਤੀ ਦਾ ਸਵਰਗ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ
ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਨਰਕ ਦਾ ਦੁਆਰ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹੇ

ਤੂੰ ਜੱਗ ਜਣਨੀ
ਹੁਣ ਆਪ ਜਨਮ ਲੈਣ ਲਈ
ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਤਰਸ ਦੀ ਪਾਤਰ ਹੈਂ

ਤੇਰਿਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ
ਸੁਰਮਈ ਨੇਰਿਆਂ ਦੀ ਕਿਤਾਬ
ਚਾਨਣ ਵਾਂਗ ਖੁਲ ਜਾਵੇ
ਤੇ ਤੂੰ ਆਪ ਕਰੇਂ
ਆਪਣੀ ਹੋਣੀ ਦਾ ਬਿਆਨ
ਤੂੰ ਆਪ ਸਿਰਜੇਂ
ਆਪਣੇ ਚਿੰਤਨ ਦਾ ਅਕਾਸ਼
ਆਪਣੇ ਚਿੰਤਨ ਦੀ ਧਰਤ
ਜਿੱਥੇ ਤੂੰ ਜਨਮੇ ਵੀ
ੳਡਾਰੀਆਂ ਵੀ ਲਾਵੇਂ

- ਧਰਮਿੰਦਰ ਸੇਖੋਂ
9876261775

No comments:

Post a Comment