ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ

ਬਿਰਖਾਂ
ਪੱਤਿਆਂ
ਹਵਾਵਾਂ
ਬਾਰੇ ਲਿਖਕੇ ਮੈਂ
ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਕਵਿਤਾ
ਔਖੇ ਔਖੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਜੰਜਾਲ ਪਾ
ਕਹਿੰਦਾਂ ਹਾਂ ਉਸਨੂੰ
ਅੜੀਏ ਦੇਖ
ਮੇਰੀ ਨਵੀਂ ਕਵਿਤਾ

ਉਹ ਪੜਦੀ
ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ
ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਕਹਿ
ਔਖੇ ਔਖੈ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ

ਕਹਿੰਦੀ
ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਿਐ
ਚੱਲ
ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਚੱਲੀਏ!

---0----0----

ਉਲਾਮ੍ਹਾਂ

ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਧਰਤੀ ਤੇ
ਚੰਨ
ਚਾਨਣੀ ਦੀ
ਰੇਸ਼ਮੀ ਚਾਦਰ ਤਾਣ ਦਿੰਦੈ
ਤੇ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹਾ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦੈ
ਕਿਤੇ ਉਸਦੀ
ਛੋਹ ਨਾਲ
ਧਰਤੀ ਜਾਗ ਨਾ ਪਏ
ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦੈ

ਹਰ ਸਵੇਰ
ਧਰਤੀ ਦਾ ਚੰਨ ਨੂੰ
ਉਲਾਮਾਂ ਹੂੰਦੈ
ਕਿ
ਉਹ ਉਸਨੂੰ
ਮਿਲਣ ਨਹੀਂ ਆਉਦਾ
-----0----0---

ਸਰਾਪ

ਪਿਓ ਪਰਬਤ ਦੀ
ਵੱਖਿਓਂ
ਉੱਤਰੀ
ਨਿਰਮਲ ਨਦੀ

ਥਲਾਂ 'ਚ
ਜਵਾਨ ਹੋਈ
ਫਲੀ ਫੁੱਲੀ

ਨਾ ਘੋਲੋ
ਇਸ ਵਿੱਚ
ਨਾ-ਪਾਕ ਇਰਾਦਿਆਂ
ਦਾ ਗੰਧਲਾਪਣ
ਅਪਵਿੱਤਰ
ਜ਼ਹਿਰ

ਨਹੀਂ ਤੇ
ਇਸਦੀ ਲਾਸ਼ ਜਾਵੇਗੀ
ਸਾਗਰ ਤੱਕ
ਫਿਰ
ਸਾਗਰ ਦਾ
ਸਰਾਪ
ਤੁਹਾਥੋਂ
ਝੱਲ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ

ਨਿਰਜਲ ਹੋਣ ਦਾ!

----0----0----

ਜੁਗਤ

ਹਜਾਰਾਂ ਸ਼ਬਦ
ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਦੁਆਲੇ
ਭਿਣ ਭਿਣ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ
ਮੱਖੀਆਂ ਵਾਂਗ
ਅੱਥਰੇ ਬੇ-ਲਗਾਵੇਂ
ਤੰਗ ਜਿਹਾ ਕਰਦੇ।

ਬੇਬੇ ਮੇਰੀ
ਛੋਟੇ ਅੱਥਰੇ
ਟਪੂਸੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਕੱਟਰੂ ਨੂੰ
ਖਿੱਚ ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦੀ
ਰੱਸੀਓਂ ਫੜ
ਕੰਨੋਂ ਧਰੀਕ
ਖੁਰਲੀ ਵੱਲ
“"ਹੁਣ ਟੱਪ”"
ਕਹਿੰਦੀ
ਹੱਸਦੀ ਹੱਥ ਝਾੜਦੀ
ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਹੋ ਜਾਦੀ।

ਭਿਣ ਭਿਣ ਕਰਦੇ
ਲਫਜਾਂ ਨੂੰ
ਇਕੱਠੇ ਕਰ
ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਧਰ ਲੈਨਾਂ
ਕਹਿੰਨਾਂ

“"ਹੁਣ ਬੋਲੋ"”

-----0----0---

ਬਾਬੂ ਜੀ

ਰੱਬ ਜੀ
ਤੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ
ਚਿਹਰਿਆਂ ਤੇ
ਤੇਰਾ ਨੂਰ
ਦੇਖਣ ਦੀ
ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾਂ

ਪਰ ਇਹ ਕੀ
ਰਬ ਜੀਓ

ਇਹ ਸਾਰੇ ਤਾਂ
ਬਾਬੂ ਬਣ ਗਏ ਨੇ
ਹਰ ਵੇਲੇ
ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ
ਹਿਸਾਬ

ਤੂੰ ਕੀ ਦਿੱਤਾ
ਕੀ ਖੋਹਿਆ।

----0----0---

ਬੁਰਕੀ


ਦੋਸਤ
ਪੁੱਛਦੇ
ਕਿੱਥੇ ਰਿਹਾ
ਨਾ ਤੂੰ ਦਿਸਿਆ
ਨਾ ਤੇਰੇ ਗੀਤ ਸੁਣੇ

ਆਓ ਦੋਸਤੋ
ਸਾਂਝੀ ਕਰੀਏ
ਇੱਕ ਰਾਜ਼ ਦੀ ਗੱਲ

ਮੇਰੀਆਂ ਹਜਾਰਾਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ
ਅਤੇ
ਮੇਰੇ ਕਿੰਨ੍ਹੈ ਹੀ ਵਰਿਆਂ ਨੂੰ
ਰੋਟੀ ਦੀ ਇੱਕ ਬੁਰਕੀ
ਖਾ ਗਈ
---0---0---