Dharminder Sekhon's Desk

ਆੜਤੀਏ ਨੂੰ ਲਗਦੈ

ਮੈਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਸਮਝੋ
ਮਜ਼ਦੂਰ
ਕਿਸਾਨ ਕਾਮਾ
ਜਾਂ ਕੁੱਝ ਹੋਰ
(ਪਰ ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹਾਂ
ਕਿਸੇ ਮੁੱਕਤੀ ਮੋਰਚੇ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ
ਸੈਕਟਰੀ ਜਾਂ ਖਜਾਨਚੀ)

ਆਹੋ
ਦੁਕਾਨ ਦੀ ਫੱਟੀ ਦੇਖਕੇ ਹੀ
ਮੈ ਸਾਲਾਂ ਬੱਧੀ
ਸੁੱਟਦਾ ਰਿਹਾ
ਸਾਰੀ ਫਸਲ
ਜੁਆਕਾਂ ਜਨੌਰਾਂ
ਤੇ ਸਭ ਭੁੱਖੇ ਭਾਣਿਆਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀ.
ਲੱਗਿਆ
ਕੁੱਝ ਤਾਂ ਸਾਂਝ ਹੋਵੇਗੀ
'ਫੱਤੂਪੁਰੇ ਵਾਲੇ ਕਮਿਸ਼ਨ ਏਜੰਟ' ਦੀ
ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਨਾਲ
ਪਿੰਡ ਦੀ ਗਿਰਵੀ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ
ਉਸੇ ਗਿਰਵੀ ਮਿੱਟੀ 'ਚੋਂ ਉਗੇ
ਢਿੱਡਾਂ ਨਾਲ
ਮੱਥੇ ਤੋਂ ਡੂੰਗੀਆਂ ਉੱਤਰੀਆਂ
ਨਿਮੋਝਾਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ
ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਝਿੰਮਣੀਆਂ ਦੀ
ਬੇਵਸ ਫੜਫੜਾਹਟ ਨਾਲ
ਚਲੋ

ਅੱਜ
(ਉਂਝ ਤਾਂ
ਸਦੀਆਂ ਦਾ ਹੈ ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ )

ਅੱਜ
ਮੈਂ ਫਿਰ ਫਸਲਾਂ ਦੀ ਸੋਂਹ ਖਾ ਕੇ
ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਵਾਸਤਾ ਪਾਇਆ
ਬੇਬੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਦਾ
ਛੋਟੇ ਦੇ ਕਾਲਜ ਦੀ ਫੀਸ ਦਾ
ਵੱਡੀ ਦੇ ਸੋਹਰਿਆਂ ਵੱਲੋਂ
...
(ਚਲੋ ਛੱਡੋ)

ਕੰਨ ਤੇ ਜੂੰ ਕਿਹੜਾਂ ਸਰਕੀ
ਮੇਰੇ ਛੋਟੇ ... ਦੇ

ਓਹਦੇ ਜਾਣੇ
ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸਮਝਣ ਲੱਗਾ
ਉਹਦੀਆਂ ਫੋਨ ਤੇ ਕੀਤੀਆਂ ਗੱਲਾਂ
“"ਡੇਢ... ਹਾਂ
ਦਰਾਜ... ਚੋਂ
ਮਿੱਤਲ ਦਾ ਮੁਨਸ਼ੀ
ਆਹੋ..
...
ਓ.ਕੇ”."

“ਹਾਂ.. ਬੰਤ ਸਿਆਂ
ਹੁਣ ਦੱਸ
ਕੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ?”

ਮੇਰਾ
ਉਹੀ ਦੁਹਰਾਅ
ਫਸਲਾਂ...
ਬੇਬੇ... ਅੱਖਾਂ...
ਛੋਟਾ...ਕਾਲਜ...ਫੀਸ
...
ਵੱਡੀ ਦੇ ਸੌਹਰੇ
ਅਗਲੀ ਫਸਲ ਤੇ ਤਾਰਦੂੰ

"“ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਦੱਸ ਬੰਤਿਆਂ
ਪੈਸੇ ਨਾ ਮੰਗੀ
ਪਹਿਲਾਂ ਬਥੇਰੇ ਹੋਏ ਪਏ ਨੇ
ਹਰ ਵਾਰ ਕਹਿੰਨੈ
ਅਗਲੀ ਫਸਲ...
ਉਹੀ ਗੱਲਾਂ
ਕੋਈ ਕੰਮ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ!”

ਆੜਤੀਏ ਨੂੰ ਲਗਦੈ
ਮੈਂ ਝੂਠ ਬੋਲਦਾਂ

-------0-----0----